Door Piet Bogaards
Menig voorbijganger van de boerderij aan de Veursestraatweg 217 in Leidschendam vraagt zich af waar de letters MJCK op de gevel. Men zou eerder een tekst verwachten als Nooitgedacht of Welgelegen. Maar MJCK? Het zijn de initialen van Maria Johanna Christina Kalff. die het pand tot 1992 bewoonde, nadat het was gered van de sloop.
Oorspronkelijk bestond het pand uit twee huisjes, in 1570 gebouwd, waarschijnlijk voor de knechten van de boerderij die er tegenover stond. Die hoeve is verdwenen, maar de twee huisjes werden in 1683 samengevoegd en vormen sindsdien één boerderij.
Eeuwenlang bleef deze in functie, maar vanaf 1940 raakte het pand steeds meer in verval. Het werd toen bewoond door een gezin met dertien kinderen. Enkele van die nazaten bleven er wonen, maar verwaarloosden het huis zodanig dat er heel andere letters op de gevel kwamen: ‘Onbewoonbaar verklaard’.
Verrassende erfenis
Voor de ruim 400 jaar oude boerderij dreigde eind jaren vijftig de sloop, totdat een medewerker van de Haagse Monumentenzorg langsfietste. Hij realiseerde zich dat hier een belangrijk historisch monument verloren dreigde te gaan. Hij kocht het pand en verkocht het aan mevrouw Kalff, die het grondig liet restaureren.
Later raakte Maria Kalff bevriend met Hendrik Brouwer Schut, een jonge Leidschendammer die net als zij geïnteresseerd was in geschiedenis, vogels en planten. Brouwer Schut bracht veel tijd met Maria door in de boerderij, mijmerend over vervlogen tijden en nieuwe lentes. ‘Ze was niet altijd gemakkelijk, maar met een glas wijn praatten we meningsverschillen weer uit’, aldus Hendrik.
In 1992 overleed Maria Kalff en tot Hendriks verbazing liet zij de boerderij aan hem na. Hij bezat echter niet de middelen om de successierechten en hoogst noodzakelijke restauratie van 80.000 gulden te betalen. Ondanks aanlokkelijke biedingen van derden zocht hij naar een manier om toch in de boerderij te kunnen wonen, zoals Maria had gewenst.
Hendrik klopte aan bij de toenmalige directeur van Stadsherstel Den Haag Michiel Voorhoeve en die vond een unieke oplossing: Stadsherstel werd eigenaar van de opstal en de grond, restaureerde het huis en Hendrik Brouwer Schut mocht er zijn leven lang blijven wonen. Dat heeft tot zijn overlijden in 2011 geduurd. Sindsdien wordt de boerderij verhuurd aan particulieren.
Ossenbloed rood
De boerderij is een West-Zuidhollands type met een rechthoekige vorm. De restauratie van 1993 was sterk gericht op het herstellen van authentieke kenmerken. De pleisterlaag werd verwijderd en rieten kap vernieuwd. Aan het feit dat het achterste deel lager is dan het voorhuis, is nog te zien dat dit ooit twee huisjes waren.
Binnen zijn nog de originele rode plavuizen te vinden en ook de oorspronkelijke kleuren zijn teruggebracht, zoals de groene gemarmerde beschildering van de balken in de opkamer en de ossenbloedrode kleur van de betimmeringen. Op de twee hectare grond om het huis bevinden zich een beschermd vogelbos en een bleekveld.
Al met al een gelukkige afloop van een waargebeurd sprookje, waar schrijfster Coby Nol zelfs een kinderboek over schreef!
Foto: Dedalus (Wikimedia Commons)