Stadsherstel deel 12: Het werd stil aan de kade

Nr. 17 najaar 2020

Door Piet Bogaards

De Hagenaars wilden veiligheid. Maar ze kregen een peperduur stadhuis. Halverwege de zestiende eeuw brachten de inwoners van Den Haag geld bijeen voor de aanleg van stadsmuren. De Staten van Holland gaven toestemming voor de bouw, maar toen de twee burgemeesters Joost Jacobszoon en Dirck van Alckemade zagen hoeveel geld er was ingezameld, besloten zij geen stadsmuren op te trekken. Ze bouwden een prestigieus stadhuis, het staat er nog steeds aan de Dagelijkse Groenmarkt.

Pas een eeuw later kreeg de stad bescherming van een stelsel van grachten dat grotendeels werd aangelegd in opdracht van prins Maurits. Dit netwerk van singels was ook een perfect vaartraject voor de aanvoer van vee, turf, groenten en grondstoffen.

Eerst werden de bierkades en Paviljoensgracht gegraven, zodat er een vaarverbinding tussen het Spui en de Grote Markt ontstond. Daarna volgden de Amsterdamse Veerkade, en in het verlengde daarvan de Stille Veerkade. Vanaf het Spui waren er vaarverbindingen naar Leiden en Delft.

Beide veerkades lagen aan de rand van de stad. Het was dan ook de bedoeling dat zich hier harnas- en pistoolmakers zouden vestigen, zodat het centrum buiten schot bleef bij een buskruitontploffing. Het liep echter anders. Een groeiend aantal vermogende Hagenaars liet fraaie huizen bouwen langs de kades, zodat het op de Stille Veerkade vredig stil bleef.

Dat het aan de Stille Veerkade wonen op stand was, ondervond Benedictus de Spinoza, die in 1669 enkele kamers huurde bij weduwe Van der Werve op nummer 32. Binnen een jaar kon hij de huur niet meer betalen en verhuisde hij naar de Paviljoensgracht om de hoek, zoals elders in dit blad te lezen is

Sobibor

Recht tegenover Spinoza’s eerste huis staat aan de Stille Veerkade 29 een van de minder voorname maar daarom niet minder karakteristieke huizen. Het is gebouwd in 1681 en verkeert nog grotendeels in oorspronkelijke staat. Het meeste metselwerk van de voorgevel is nog zeventiende-eeuws, maar de grote vensters en de monumentale deuromlijsting zijn aangebracht in het begin van de negentiende eeuw. Ook de ingezwenkte gevel is waarschijnlijk niet origineel, maar een aanpassing van later datum.

Stadsherstel verwierf nummer 29 in 1987 en herstelde het in de twee jaar daarna. Tijdens de renovatie is de bakstenen gevel van het pand weer in de originele rode kleur geschilderd.      

Vanaf 1936 woonde de uit Amsterdam afkomstige Joodse handelaar in lederwaren Salomon Klint hier met zijn echtgenote Clara Hakker. Salomon en Clara werden begin 1943 uit hun huis gehaald en gedeporteerd naar Westerbork, waar zij op 19 februari aankwamen. Twee maanden later, op 13 april 1943, zijn zij op transport gesteld naar Sobibor, waar ze drie dagen later zijn vermoord. Hun zoon overleefde de oorlog.

Uit de administratie van Kamp Westerbork blijkt dat Salomon Klint bij zijn aankomst een verzoek heeft ingediend om uitstel/afstel van verdere deportatie. Hij voert een ‘gemengd huwelijk’ op, hoewel Clara beslist Joods was.

Het heeft niet mogen baten. Vanwege deze tragische geschiedenis staat Stille Veerkade 29 niet alleen geregistreerd als gemeentelijk, maar ook als Joods Monument.

Facebook
Twitter
LinkedIn

Het lentenummer is verschenen!

Dit nummer is verkrijgbaar in de Haagse boekhandels en tijdschriftenwinkels voor € 7,50 per exemplaar. Wil je geen uitgave missen, neem dan een abonnement en ontvang vier nummers voor € 31,50.
Nieuw nummer
Sluit Menu